حديث‌

93. رسول خدا صلى الله عليه و آله: هيچ امّتى پس از پيامبرش اختلاف نكرد، جز آن كه باطل‌گرايان آن امّت بر حق‌مداران چيره شدند.

94. امام على عليه السلام: سوگند به خدا، هيچ امّتى پس از پيامبرش اختلاف نكرد، جز آن كه باطل آنها بر حقّشان چيره شد، مگر آنچه خدا خواست.

95. امام على عليه السلام: و بپرهيزيد از آنچه فرود آمد بر امّت‌هاى پيشين؛ از كيفرهايى كه ديدند بر كردارهاى ناشايست و رفتارها كه كردند و نبايست. پس نيك و بد احوالشان را به ياد آريد و خود را از همانند شدن به آنان، برحذر داريد.

[و چون به چشم خِرد ديديد] و در دگرگونى احوالشان انديشيديد، آن [كارى‌] را عهده‌دار شويد كه [آنان را] عزيزشان گردانْد و دشمنان را از سرشان رانْد، و زمان بى‌گزندى‌شان را به درازا كشانْد، و با عافيت از نعمت برخوردار گشتند و پيوند رشته بزرگوارى با آنان استوار شد. و آن، از پراكندگى دور نمودن بُوَد و به سازوارى روى آوردن، و يكديگر را بدان برانگيختن و سفارش كردن.

و بپرهيزيد از هر كار كه پشت آنان را شكست و نيروشان را گسست، چون: كينه هم در دل داشتن و تخم نفاق در سينه كاشتن و از هم بُريدن، و دست از يارى يكديگر كشيدن. و در احوال گذشتگان پيش از خود بنگريد، مردمى كه با ايمان بودند ...

پس بنگريد چه سان مى‌نمودند، آنگاه كه گروه‌ها فراهم بودند، و همگان، راه يك آرزو را مى‌پيمودند، و دل‌ها راست بود و با هم سازوار، و دست‌ها يكديگر را مددكار، شمشيرها به يارى هم آخته، و ديده‌ها به يك سو دوخته، و اراده‌ها در پى يك چيز، تاخته. آيا مِهتران سراسر زمين نبودند و بر جهانيان پادشاهى نمى‌نمودند؟ پس بنگريد كه پايان كارشان به كجا كشيد، چون ميانشان جدايى افتاد، و الفت به پراكندگى انجاميد، و سخن‌ها و دل‌هاشان گونه‌گون گرديد. از هم جدا شدند، و به حزب‌ها گراييدند، و خدا، لباس كرامت خود را از تنشان برون آورد، و نعمتِ فراخ خويش را از دستشان به در كرد، و داستان آنان، ميان شما مانْد، و آن را براى پند گيرنده عبرت گردانْد.