«و در حقيقت، در ميان هر امّتى فرستاده‌اى برانگيختيم [تا بگويد:] «خدا را بپرستيد، و از طاغوتْ بپرهيزيد». پس، از ايشان كسى است كه خدا [او را] هدايت كرده، و از ايشان، كسى است كه سزاوار گمراهى است. بنا بر اين، در زمين بگرديد و ببينيد كه فرجام تكذيب‌كنندگان چگونه بوده است.»

حديث‌

87. الكافى‌ به نقل از زُهْرى: مردانى از قريش نزد امام سجّاد عليه السلام آمدند و از ايشان پرسيدند: دعوت به دين، چگونه است؟

فرمود: «مى‌گويى: بسم اللّه الرحمن الرحيم. من شما را به خداوند عز و جل و به دينش دعوت مى‌كنم، و همه آن، در دو چيز گرد آمده است: يكى شناخت خداوند عز و جل، و ديگرى عمل كردن به رضايت او.

شناخت خداوند عز و جل به اين است كه او به يكتايى، مهربانى، رحمت، عزّت، علم، قدرت و برترى بر همه چيزْ شناخته شود، و به اين كه سود دهنده و زيان رساننده اوست و قاهر بر همه چيز است، كسى كه ديده‌ها او را درنيابند و او ديده‌ها را دريابد، و او ژرف آگاه و خبير است، و به اين كه محمّد، بنده و فرستاده اوست، و آنچه او از جانب خداوند عز و جل آورده، همان حق است، و هر چه جز آن باشد، باطل است.

اگر آنان [كه به اسلامشان فرا خوانده‌ايد] اين دعوت را اجابت كردند، تمام آنچه براى مسلمانان است، براى آنان نيز خواهد بود، و هر آنچه بر مسلمانان است، بر آنان نيز خواهد بود».

3/ 6 دعوت به ايمان آوردن به نبوّت‌

قرآن‌

«آنها خدا را درست نشناختند كه گفتند: خدا، هيچ چيزى بر انسانى فرو نفرستاده است.»