حديث‌

66. الخصال‌ به نقل از عبد اللّه بن عمر: رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: «خداوند عز و جل به‌سان حرمت امروز و اين ماه و اين شهر،[1] خون، مال و آبرويتان را تا روز قيامت بر يكديگر حرام كرده است. پس آگاه باشيد! بايد حاضران [سخنم را] به غايبان برسانند كه ديگر پيامبرى پس از من و امّتى پس از شما نخواهد بود». آنگاه دو دست خود را چنان بالا برد كه سپيدى زير بغل‌هايش آشكار شد و فرمود: «خداوندا! گواه باش كه من ابلاغ كرده‌ام».

67. بحار الأنوار به نقل از زيد بن ارقم: همراه رسول خدا پس از انجام دادن حج حركت كرديم تا آن كه در جُحفه به غدير خم رسيديم. [پيامبر] نماز ظهر را اقامه كرد. و براى خطابه در ميان ما برخاست و فرمود: «اى مردم! آيا مى‌شنويد؟ من فرستاده خدا به سوى شما هستم. من به زودى [به سوى خدا] فرا خوانده خواهم شد، از من سؤال خواهد شد و از شما [نيز] سؤال خواهد شد. از من پرسش خواهد شد كه آيا به شما ابلاغ كردم؟ و از شما خواهند پرسيد: آيا به شما ابلاغ شد؟ در اين صورت، شما چه خواهيد گفت؟».

زيد بن ارقم مى‌گويد: ما گفتيم: اى رسول خدا! تو ابلاغ كردى و كوشش نمودى.

رسول خدا گفت: «خدايا! گواه باش، و من از جمله گواهان خواهم بود».

[1] اين خطبه را پيامبر صلى الله عليه و آله در ماه ذى حجّه كه از ماه‌هاى حرام است ايراد كرده است.