2/ 6 مبلّغ نمونه‌

قرآن‌

«همانا نوح را به سوى قومش فرستاديم. پس گفت: «اى قوم من! خدا را بپرستيد كه براى شما معبودى جز او نيست. من از عذاب روزى سترگ بر شما بيمناكم»* سران قومش گفتند: واقعا ما تو را در گمراهى آشكارى مى‌بينيم* گفت: «اى قوم من! هيچ گونه گمراهى‌اى در من نيست؛ بلكه من فرستاده‌اى از جانب پروردگار جهانيانم* پيام‌هاى پروردگارم را به شما مى‌رسانم و اندرزتان مى‌دهم و چيزهايى از خدا مى‌دانم كه [شما] نمى‌دانيد».»

«و به سوى عاد، برادرشان هود را [فرستاديم‌]. گفت: «اى قوم من! خدا را بپرستيد كه براى شما معبودى جز او نيست. پس آيا پرهيزگارى نمى‌كنيد؟»* سران قومش كه كافر بودند، گفتند: در حقيقت، ما تو را در [نوعى‌] سفاهت مى‌بينيم و جدّا تو را از دروغ‌گويان مى‌پنداريم* گفت: «اى قوم من! در من سفاهتى نيست؛ ولى من فرستاده‌اى از جانب پروردگار جهانيانم* پيام‌هاى پروردگارم را به شما مى‌رسانم و براى شما خيرخواهى امينم».»

«و به سوى [قوم‌] ثمود، صالح، برادرشان را [فرستاديم‌]. گفت: «اى قوم من! خدا را بپرستيد. براى شما معبودى جز او نيست. در حقيقت، براى شما از جانب پروردگارتان دليلى آشكار آمده است. اين ماده شتر، آيتِ الهى براى شماست، پس او را بگذاريد تا در زمين خدا بخورَد و گزندى به او نرسانيد كه عذابى دردناك شما را فرو مى‌گيرد* و به ياد آوريد هنگامى را كه شما را پس از [قوم‌] عاد، جانشينان [آنان‌] گردانيد، و در زمين به شما جاى [مناسب‌] داد. در دشت‌هاى آن كاخ‌هايى اختيار مى‌كرديد، و از كوه‌ها خانه‌هايى [زمستانى‌] مى‌تراشيديد. پس نعمت‌هاى خدا را به ياد آوريد و در زمين، سر به فساد برمداريد* سران قوم او كه استكبار مى‌ورزيدند، به مستضعفانى كه ايمان آورده بودند، گفتند: آيا مى‌دانيد كه صالح از طرف پروردگارش فرستاده شده است؟ گفتند: «بى‌ترديد، ما به آنچه وى بدان رسالت يافته است، ايمان داريم»* كسانى كه استكبار مى‌ورزيدند، گفتند: ما به آنچه شما بدان ايمان آورده‌ايد، كافريم* پس آن ماده شتر را پى كردند و از فرمان پروردگار خود، سرپيچيدند و گفتند: اى صالح! اگر از پيامبرانى، آنچه را به ما وعده مى‌دهى براى ما بياور* آنگاه زمين لرزه آنان را فرو گرفت و در خانه‌هايشان از پا درآمدند* پس [صالح‌] از ايشان روى برتافت و گفت: «اى قوم‌

من! به راستى، من پيام پروردگارم را به شما رساندم و خير شما را خواستم؛ ولى شما خيرخواهان را دوست نمى‌داريد».»