14. التفسير المنسوب إلى الإمام العسكرى عليه السلام: حسين بن على عليهما السلام به مردى گفت: «كدام يك از اين دو كار، نزد تو محبوب‌تر است: مردى مى‌خواهد مستمند ناتوانى را به قتل برساند. تو او را از دست آن مرد، رها مى‌سازى؟ يا مرد ناصبى‌اى كه مى‌خواهد ناتوانى از شيعيان كم اطلاع ما را گمراه سازد، و تو باب استدلال به برهان‌هاى الهى را بر او مى‌گشايى تا جلوى گمراه ساختن او را بگيرد و او را مجاب سازد و درهم شكند؟».

مرد پاسخ داد: بلكه نجات دادن اين مؤمن ناتوان از دست اين ناصبى؛ چرا كه خداوند متعال مى‌فرمايد: «و هر كس كسى را زنده بدارد، چنان است كه گويى تمام مردم را زنده داشته است»؛ [يعنى‌] هر كس كسى را زنده كند و از كفر به سوى ايمان رهنمونش سازد، گويا همه مردم را زنده كرده است ....

1/ 4 يارى كردن خداوند

قرآن‌

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! اگر خدا را يارى كنيد، يارى‌تان مى‌كند و گام‌هايتان را استوار مى‌دارد.»

«اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! ياران خدا باشيد، همان گونه كه عيسى بن مريم به حواريان گفت: «ياران من در راه خدا چه كسانى‌اند؟». حواريان گفتند: «ماييم ياران خدا». پس طايفه‌اى از بنى اسرائيل ايمان آوردند و طايفه‌اى كفر ورزيدند، و كسانى را كه ايمان آورده بودند، بر دشمنانشان يارى كرديم تا چيره شدند.»

حديث‌

15. رسول خدا صلى الله عليه و آله: خداوند، هيچ پيامبرى را پيش از من در ميان امّتى‌

برنينگيخت، مگر آن كه از ميان امّتش ياران خاص و همراهانى داشت كه به سنّت او اقتدا مى‌كردند و به فرمان او عمل مى‌كردند. امّا پس از آنان، جانشينانى به جاى ايشان نشستند كه از آنچه [خود] بدان عمل نمى‌كنند، سخن مى‌گويند و بدانچه فرمان ندارند، عمل مى‌كنند. هركس با دست خود با آنان جهاد كند، با ايمان است، و هر كس با زبان خود با آنان جهاد كند، با ايمان است، و هر كس با قلبش با آنان جهاد كند، با ايمان است؛ و اگر اين هم نباشد، ديگر به اندازه دانه خَردلى‌[1] هم ايمان وجود ندارد.

[1] خَردَل: دانه‌اى گياهى است كه وزن آن معادل يك هشتم يك دانه جو است.