7/ 3 دروغگويى‌

قرآن‌

«و براى آنچه زبان شما به دروغ مى‌پردازد، مگوييد: «اين حلال است و آن حرام» تا بر خدا دروغ بنديد؛ زيرا كسانى كه بر خدا دروغ مى‌بندند، رستگار نمى‌شوند.»

«بگو: «به من خبر دهيد آنچه از روزى كه خدا براى شما فرو آورده است. [چرا] بخشى از آن را حرام و [بخشى را] حلال كرده‌ايد؟». بگو: «آيا خدا به شما اجازه داده يا بر خدا دروغ مى‌بنديد؟».»

«و چه كسى ستمكارتر از آن كس است كه بر خدا دروغ بندد؟ آنان بر پروردگارشان عرضه مى‌شوند، و گواهان خواهند گفت: «اينان بودند كه بر پروردگارشان دروغ بستند. هان، لعنت خدا بر ستمكاران باد!».»

ر. ك: آل عمران، آيه 94؛ نساء، آيه 50؛ يونس، آيه 69؛ عنكبوت، آيه 13؛ حاقّه، آيه 44 47.

حديث‌

426. رسول خدا صلى الله عليه و آله: هر كس قرآن را به رأى خود تفسير كند، بر خداوند دروغ بسته است.

427. المعجم الكبير به نقل از مالك بن عبد اللّه غافقى: رسول خدا فرمود: «بر شما باد قرآن! زودا كه به سوى قومى باز مى‌گرديد كه شيداى نقل حديث از من‌اند. پس هر كس كه چيزى را دريافته، بازگو كند، و هر كس بر من افترا بزند، بايد در جايگاهى يا چيزى از جهنّم، (نمى‌دانم كدام يك را فرمود) جاى گيرد.

428. رسول خدا صلى الله عليه و آله: دروغ بستن بر من، به چون دروغ بستن بر ديگرى نيست.

هر كس از روى عمد بر من دروغ بندد، بايد جايگاهى از آتش براى خود برگيرد.