415. امام على عليه السلام: مبغوض‌ترينِ آفريدگان نزد خدا دو نفرند: مردى كه خدا او را به خود وا نهاده، و او از راه راست به دور افتاده، دل او شيفته بدعت است، و فرا خواننده مردمان به ضلالت. ديگران را به فتنه دراندازد و راه رستگارى پيشينيان را به روى خود مسدود سازد. در مرگ و زندگى، گمراه كننده پيروان خويش است و برگيرنده بار گناه ديگران، و خود گناهان خويش را گروگان. و مردى كه كوله‌بارى از نادانى فراهم ساخته، و خود را ميان مردمِ نادان درانداخته. شتابان در تاريكىِ فتنه، تازان، كور در بستن پيمانِ سازش [ميان مردمان‌]. آدمى‌نمايان او را دانا ناميده‌اند، و او نه چنان است.

7/ 1 3 كيفر مبلّغ بى‌عمل‌

416. رسول خدا صلى الله عليه و آله: در شب معراج به مردمى برخوردم كه لب‌هاى آنان را با قيچى‌هايى از آتش مى‌بُريدند و هرچه بُريده مى‌شد، جايش پُر مى‌شد.

گفتم: اى جبرئيل! اينها چه كسانى‌اند؟ گفت: سخنوران امّت تو هستند؛ كسانى كه آنچه را عمل نمى‌كنند، مى‌گويند و كتاب خدا را مى‌خوانند، اما آن را به كار نمى‌بندند.