317. امام صادق عليه السلام: [گفتن‌] «بسم اللّه الرحمن الرحيم» را ترك مگو، حتى اگر پس از آن، شعرى باشد.

6/ 2 ستايش الهى و درود فرستادن بر رسول خدا

318. رسول خدا صلى الله عليه و آله: هر گفتارى كه با ستايش خدا آغاز نشود، گفتارى ناتمام است.[1]

319. رسول خدا صلى الله عليه و آله: هر كار ارزشمندى كه با حمد الهى و درود بر من آغاز نشود، كارى ناتمام و ناقص است و از هر بركتى محروم است.

[1] سيّد رضى درباره واژه« أجذم» كه در متن عربى و به معناى دست بُريده است، مى‌گويد: در اين گفتار، مجاز به كار رفته است و پيامبر اكرم، كارى را كه سخن گفتن در آن اهمّيت داشته و به سخن در آن نياز افتاده است، در صورتى كه تهى از ستايش الهى باشد، به دستِ بُريده تشبيه نموده است؛ زيرا چنين كسى دست قدرتش بسته و از دستيابى به مقصودش ناتوان است. روايتى ديگر از پيامبر صلى الله عليه و آله به نقل از ابو هريره اين سخن را تقويت مى‌كند. در اين روايت، پيامبر صلى الله عليه و آله فرموده است:« خطابه‌اى كه در آن شهادت‌[ به وحدانيت خداوند و رسالت پيامبر صلى الله عليه و آله‌] نباشد، به‌سان دست بُريده است». پيامبر صلى الله عليه و آله در اين روايت، كاستى خطابه را به جاى نقص خلقت آدمى نشانده است.

شبيه اين حديث، روايت ديگرى است كه ابو عبيد قاسم بن سلّام در كتابش غريب الحديث، از پيامبر صلى الله عليه و آله نقل كرده است كه:« هر كس قرآن را فرا گيرد، سپس آن را فراموش كند، خداوند سبحان را در حالى كه بُريده دست است، ملاقات خواهد كرد». ابن سلّام گويد:« اجذم»، به معناى« دستْ بُريده» است.( المجازات النبويّة، ص 244، ح 197)