حديث‌

291. عيسى عليه السلام: آن كس كه اندرز داد، وظيفه ابلاغ را به انجام رساند، و آن كه پند گرفت، رستگار شد.

292. امام على عليه السلام‌ در سفارش خود به فرزندش كه او را اندرز مى‌داد: دلت را به اندرز زنده بدار.

293. امام على عليه السلام: موعظه‌ها حيات دل‌هايند.

294. امام على عليه السلام: موعظه‌ها باعث صيقل جان‌ها و جلاى دل‌هايند.

295. امام على عليه السلام: پرده غفلت، با اندرزها كنار مى‌رود.

296. امام على عليه السلام: نتيجه اندرز، بيدار شدن است.

297. نهج البلاغة: گفته‌اند يكى از ياران امير مؤمنان به نام همّام كه مردى عابد بود گفت: اى اميرمؤمنان! پرهيزگاران را براى من توصيف كن، چنان كه گويى به آنان مى‌نگرم ...

راوى مى‌گويد: پس، همّام بيهوش گشت و در آن بيهوشى جان داد.

امير مؤمنان فرمود: «به خدا، از همين بر او مى‌ترسيدم».

[سپس فرمود:] «پندهاى رسا با آنان كه شنواى آن‌اند، چنين مى‌كند؟!».

[مردى گفت: اى امير مؤمنان چرا با تو چنين نكند؟ فرمود:] «واى بر تو! هر اجلى را زمانى است كه از آن پيش نيفتد، و سببى است كه از آن درنگذرد. آرام باش و ديگر بار چنين سخن به زبان مياور كه آن، دَمِ‌

شيطان بود كه بر زبانت دميد».