113. امام على عليه السلام: ما در روزگارى به سر مى‌بريم كه بيشتر مردم آن بى‌وفايى را زيركى مى‌دانند و نادانان، آنان را سياستمدار مى‌خوانند. آنها را چه مى‌شود؟ خدا آنها را بكشد! شخص زيرك، از نيرنگ در كار، آگاه است؛ امّا امر و نهى خدا، مانع اوست و با اينكه قدرت دارد، آن را به كار نمى‌بندد. امّا آن‌كه پرواى دين ندارد، فرصت‌طلبى مى‌كند و سودجويى مى‌نمايد.

2/ 2 11 سياست رفتار با دوستان‌

114. امام على عليه السلام: تمام دوستى‌ات را درباره دوستت نثار كن؛ امّا به وى اطمينان تمام منما. با او كمال همراهى را داشته باش؛ امّا تمام رازها را به وى مگو، تا آنكه [از يك سو] حقّ خردمندى را به جا آورده باشى و [از دگر سو] وظايف دوستى را.

115. امام على عليه السلام: لغزشهاى دوستت را تحمّل كن، براى هنگامه هجوم دشمنت.

116. امام على عليه السلام: هركس از يارى رسانى به دوستش غفلت ورزد، با گامهاى دشمنش، هشيار مى‌گردد.

117. امام على عليه السلام‌در حكمتهاى منسوب به ايشان: اينكه دوستت را نزد دشمنت ببينى به تو آسيبى نمى‌رساند، كه اگر به تو سود ندهد، ضرر نمى‌زند.