در تعداد اخبار و روايات اين كتاب، اختلاف چشمگيرى وجود دارد. برخى تعداد آنها را 1720 حديث دانسته‌اند و برخى ديگر، يكهزار و اندى. به نظر مى‌رسد كه علّت اين اختلاف، نسخه‌بردارى از اين كتاب و نقل آن در خلال سال هايى باشد كه مؤلّف، مشغول اصلاح آن بوده است؛ زيرا وى بعد از تأليف كتاب، طى سال‌هاى متوالى تا پيش از فوتش به اصلاح كتاب خود پرداخت و در هر بار، مقدارى از اخبار و روايات آن را حذف نمود.

به هر حال، تعداد اخبار و روايات اين كتاب، مطابق با نسخه يحيى بن يحيى مصمودى، داراى 1830 حديث است.

ب) بررسى رجالى كتاب و اعتبار آن: اين كتاب، پيش از تأليف صحيح البخارى معتبرترين و صحيح‌ترين كتاب حديثى به شمار مى‌آمده است، به گونه‌اى كه شافعى در مورد آن گفته است:

ما على ظهر الأرض كتاب بعد كتاب اللَّه أصح من كتاب مالك.[1]

بعد از كتاب خدا، كتابى صحيح‌تر از كتاب مالك بر روى زمين وجود ندارد.

مالك، در نقل روايت تنها از ثقات نقل مى‌كرده و در اين جهت شهرت بسزايى دارد، به گونه‌اى كه نزد يحيى بن معين، يكى از راه‌هاى كشف وثاقت راويان اين بوده كه مالك از آنها نقل روايت كرده باشد.

راويانى كه در اسناد روايات الموطّأ از آنها نام برده شده است، حدود 350 نفرند كه صرف نظر از صحابيان در عدم نياز به توثيق ائمه جرح و تعديل، بقيه افراد، بجز عدّه‌اى اندك، توثيق ثابت و مسلّمى دارند و به ندرت راوى ضعيفى در ميان آنها به چشم مى‌آيد.

امّا با اين حال، اين كتاب از نظر بسيارى از محدّثان، به جهت نقل فراوان احاديث مُرسل و منقطع و مُعضَل و بلاغات (احاديثى كه مالك با «بلغنى» آنها را نقل‌

[1]. تنوير الحوالك، ص 7( مقدّمه مؤلّف).