3/ 14: بُخل‌

قرآن‌

«و امّا كسى كه بخل ورزد و احساس بى‌نيازى كند* وعده نيك [خدا] را دروغ پندارد* سختى را برايش فراهم مى‌سازيم* و مالش براى او كارساز نيست، آن گاه كه نابود گردد».

حديث‌

1231 الكافى‌- به نقل از سعد بن طريف، از امام باقر عليه السلام در تفسير آيه: «و امّا كسى كه بخل ورزد و احساس بى‌نيازى كند»-: [يعنى‌] نسبت به آنچه خداوند به او داده است، بخل ورزد. «و وعده نيك [خدا] را دروغ پندارد»، [يعنى: آنچه را] خدا وعده داده است كه در مقابل يكى، ده تا صد هزار و بيشتر، پاداش مى‌دهد.

«سختى را برايش فراهم مى‌سازيم»، [يعنى‌]: هيچ بدى را اراده نمى‌كند، مگر آن كه او برايش آسان مى‌سازد.

«و مالش براى او كارساز نيست، آن گاه كه نابود گردد». به خدا قسم، مقصود [از نابود گشتن‌]، افتادن در چاه يا افتادن از كوه يا ديوار نيست؛ بلكه افتادن در آتش دوزخ است.

1232 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هيچ چيز همانند آز، ايمان را نابود نمى‌سازد .... اين آز، جنبشى همچون راه رفتن مورچه و شعبه‌هايى همچون شعبه‌هاى شرك دارد.

1233 پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: هيچ چيز، همانند آز، اسلام را از بين نبرده است.