181.امام على عليه السلام : گفتم : اى پيامبر خدا ! از اين سخن خداى متعال خبرم ده : «به زودى [خداى ]رحمان برايشان محبّتى قرار مى دهد» . فرمود : «اى على! محبّت ، نزد خداوند و ملائكه و در دل هاى مؤمنان است . اى على ! خداوند متعال به مؤمنان سه چيز داده است : مهر ، محبّت و شُكوه در سينه هاى مؤمنان» .

182.امام على عليه السلام : از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله درباره گفتار خداوند : «به زودى [خداى ]رحمان برايشان محبّتى قرار خواهد داد» ، پرسيدم كه چيست ؟ فرمود: «اى على ! محبّت است كه در سينه هاى مؤمنان و ملائكه مقرّب است . اى على ! خداوند متعال ، به مؤمن سه چيز داده است : مهر و محبّت ، نمكين بودن ، و شكوه در سينه هاى صالحان. پس كسى كه خداوند ، او را براى خود برگزيند ، جانش پذيراى آن مى گردد و شيرينى و نمكى در او پديد مى آيد و كسى كه خداوند ، بخوانَدَش و او اجابت كند و در اين اجابت ، راستى نشان دهد ، او را مقرّب مى سازد . پس قلبش آن را مى پذيرد و در دل ها دوستى او ـ كه همان محبّت است [كه در آيه بدان اشاره شده ]ـ پديدار مى شود .

183.امام صادق عليه السلام : سبب نزول اين آيه [1] آن بود كه امير مؤمنان ، مقابل پيامبر خدا نشسته بود كه حضرت به او فرمود : «اى على ! بگو : پروردگارا ! برايم در دل هاى مؤمنان محبّتى قرار ده» . پس از آن ، خداوند اين آيه را فرود آورد : «آنان كه ايمان آورده وكارهاى شايسته كرده اند ، [خداى ]رحمان به زودى برايشان محبّتى قرار مى دهد» .