1490.رسول خدا صلى الله عليه و آله : خداوند بر هفت تن سايه مى افكند ، در روزى كه سايه اى جز سايه اش نيست : ... و دو تن كه در راه خدا با يكديگر دوستى مى كنند و بر اساس آن ، گِرد يكديگر مى آيند و از يكديگر جدا مى شوند .

1491.رسول خدا صلى الله عليه و آله : دوستان خدايى ، روزى كه سايه اى جز سايه خدا نيست ، در سايه عرش هستند و پيامبران و شهيدان ، به منزلت آنانْ رشك مى برند .

1492.رسول خدا صلى الله عليه و آله : خداوند ، روز قيامت مى فرمايد : «آنان كه به وسيله جلال من با يكديگر دوستى كرده اند ، كجايند ؟ امروز در سايه ام بر آنان سايه مى افكنم ؛ روزى كه سايه اى جز سايه من نيست» .

1493.رسول خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه دو تن در راه خدا با يكديگر دوستى كنند ، خداوند ، برايشان كرسى اى مى نهد و آنان را بر آن مى نشانند تا خداوند عز و جل از حساب [خلق ، ]فراغت يابد .

1494.رسول خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به سؤال آنان ، مردمانى هستند از مردم گم نام و قبايل ناشناخته و غريب كه پيوند خويشاوندى ميانشان وجود ندارد؛ بلكه در راه خداوند عز و جلبا يكديگر دوستى ورزيده اند و با هم ، يكرنگ شده اند . خداوند ، روز قيامت ، برايشان منبرهايى از نور مى نهد و آنان را بر آنها مى نشاند و چهره هايشان را نورانى و لباس هايشان را فروزان مى سازد . روز قيامت ، مردم مى هراسند؛ امّا آنان نمى هراسند، و آنان ، اولياى خدا هستند كه نه بر آنان ترسى است و نه اندوهگين مى شوند .