93.ابن عبّاس: يك يهودى نزد پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد كه نعثل خوانده مى شد. او به پيامبر گفت: اى محمّد! مى خواهم پيرامون امورى از تو پرسش كنم كه در سينه من خلجان دارد ـ تا آن كه گفت ـ مرا از جانشينت آگاه كن كه او كيست؟ زيرا پيامبرى نيست مگر آن كه جانشينى دارد و پيامبر ما موسى بن عمران يوشع بن نون را جانشين خود قرار داد. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: آرى، جانشين و خليفه پس از من على بن ابى طالب عليه السلام است و پس از او دو نوه من حسن و سپس حسين و نُه تن از پشت حسين خواهند بود كه امامانى نيك اند. او گفت: اى محمّد! آنها را براى من نام ببر. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: آرى، آن گاه كه حسين راه خود را سپرد پس از او على خواهد آمد و هر گاه على رفت پس از او محمّد خواهد آمد و هر گاه محمّد رفت پس از او جعفر مى آيد و هر گاه جعفر رفت پس او موسى خواهد آمد و هر گاه موسى رفت پس از او على مى آيد و هر گاه على رفت پسرش محمّد بيايد و پس از او پسرش على و سپس پسرش حسن و پس از او حجة بن الحسن. اينها دوازده امام هستند به شمار نقيبان بنى اسرائيل. او گفت: جايگاه آنها در بهشت كجاست؟ پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: با من و هم منزلت با من.

94.نضر بن سويد ـ به نقل از عمرو بن ابى مقدامـ : روز عرفه حضرت صادق عليه السلامرا در موقف ديدم كه با رساترين صدا ندا در مى داد: اى مردم! پيامبر خدا صلى الله عليه و آله امام بود و سپس على بن ابى طالب و سپس حسن و سپس حسين و سپس على بن الحسين و سپس محمّد بن على و سپس «هه». او اين ندا را سه بار: روبرو و سمت راست و چپ و پشت سرش به دوازده صدا ندا كرد. عمرو گفت: چون به منى آمدم از عربى دانان پيرامون واژه «هه»پرسش كردم. آنها گفتند: «هه» گويش بنى فلان است: (به مفهوم) من، پس از من بپرسيد. او مى گويد: از عربى دانان ديگر پرسيدم. آنها نيز همين را گفتند.