128.امام باقر عليه السلام : مؤمن ، چون شب را به عبادت برخيزد و روز را روزه بدارد ، برايش گناهى نوشته نمى شود و هيچ گامى بر نمى دارد ، مگر آن كه خداوند براى او حسنه اى مى نويسد ، و هيچ سخن نيكى نمى گويد ، مگر آن كه خداوند براى او حسنه اى مى نويسد ، و اگر همان روز بميرد ، روحش را به والاترين درجاتِ بالا مى برند ، و اگر زنده بماند تا آن كه افطار كند ، خداوند او را در ميان توبه گران مى نويسد .

129.امام باقر عليه السلام : خداى متعال ، فرشتگانى را بر روزه داران ، گماشته است كه در هر روز از ماه رمضان تا پايان آن براى آنان استغفار مى كنند و هر شب ، هنگام افطار روزه داران ، به آنان خطاب مى كنند : «بشارت باد بر شما ، اى بندگان خدا! اندكى گرسنه شديد و بسيار ، سير خواهيد شد . بركت يافتيد و مايه بركت گشتيد» ، تا آخرين شب ماه رمضان شود . [پس] ندا مى دهد : «مژده باد شما را ، اى بندگان خدا! گناهانتان آمرزيده و توبه تان پذيرفته شد . پس بنگريد در اعمالى كه آغاز مى كنيد ، چگونه ايد» .

130.امام صادق عليه السلام : بوى ناخوش دهان روزه دار ، نزد خداوند ، برتر از بوى مُشك است .

131.امام صادق عليه السلام : خداوند به موسى عليه السلام وحى كرد : «چه چيز مانع مناجات تو با من است؟» . گفت : پروردگارا! از اين رو كه بوى دهان روزه دار ، ناخوش است ، از مناجات با تو سر باز مى زنم . خداوند به او وحى كرد : «اى موسى! بوى ناخوش دهان روزه دار نزد من ، خوش تر از بوى مُشك است» .

132.امام صادق عليه السلام : كسى كه در گرماى سخت ، روزى را براى خدا روزه بدارد و تشنه شود ، خداوند ، هزار فرشته را بر او مى گمارد كه چهره اش را لمس مى كنند و بشارتش مى دهند ، تا آن گاه كه افطار كند ، كه خداوند به او مى فرمايد : «چه خوش است بوى تو و نشاط تو! فرشتگان من! گواه باشيد كه او را آمرزيدم» .