109.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كار آدمى زاده ، چند برابر مى شود . كار نيك ، ده برابر تا هفتصد برابر مى شود . خداوند فرموده است : «مگر روزه ، كه براى من است و خودم پاداش آن را مى دهم ، [كه روزه دار ،] خواسته دل و خوراكش را به خاطر من وا مى گذارد» .

110.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند مى فرمايد : «هر كار آدمى زاده ، براى خود اوست . كار نيك ده برابر تا هفتصد برابر مى شود ، مگر روزه دارى ، كه آن براى من است و خودم پاداش آن را مى دهم . روزه دار ، غذا و علاقه به آن را به خاطر من ترك مى كند و نوشيدنى و علاقه به آن را به خاطر من رها مى نمايد . پس ، آن براى من است و خودم ، پاداش آن را مى دهم» .

111.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداى متعال فرموده است : «هر كار آدمى زاده براى خود اوست ، مگر روزه دارى ، كه براى من است و من خودم پاداش آن را مى دهم . روزه ، سپر بنده مؤمن در روز قيامت است ، همان گونه كه در دنيا هر يك از شما را سلاحش حفاظت مى كند . بوى ناخوش دهان روزه دار نزد خدا از بوى مشك ، خوش بوتر است . روزه دار ، دو بار خوش حال مى شود : هنگامى كه افطار مى كند و مى خورد و مى نوشد و آن گاه كه مرا ديدار مى كند . پس ، او را وارد بهشت مى كنم» .

112.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بر تو باد روزه ، كه عبادتى ناب است!

113.امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايش روزه ، عبادتى ميان بنده و آفريدگار اوست . كسى جز آفريدگار ، از آن آگاه نمى شود و كسى جز پروردگار ، پاداش آن را نمى دهد .

ر . ك : ص 97 (حديث 96 و 97) .