860.السنن الكبرى ـ به نقل از ربيعة بن كعب اسلمى ـ: من شب ها با پيامبر خدا به سر مى بردم و براى ايشان آب وضو و مايحتاج ايشان را مى آوردم . پاسى از شب بر مى خاست و لختى دراز مى گفت : «پاكا پروردگار من و سپاس ، او را! پاكا پروردگار من و سپاس ، او را!» و لختى دراز مى گفت : «پاكا پروردگار جهانيان ! پاكا پروردگار جهانيان!» .

861.البلد الأمين ـ به نقل از امام باقر ، از امام على عليهماالسلام: پيامبر خدا فرمود : «شبى كه به آسمان برده شدم ... ، به من ندا آمد كه : ... اى محمّد! هر آن كس از امّت تو كه مى خواهد نمازش را چند برابر بالا برم ، در پَس هر نمازى كه بر او واجب گشته است ، بگويد : ... و تو ، صاحب هر تسبيحى . پس معبودى جز تو نيست . هر آنچه تسبيح است و هر گونه تسبيحى ، مختصّ توست و تو صاحب آنى » .

862.حلية الأولياء ـ به نقل از عبد الرحمان بن قرط ـ: شبى كه پيامبر خدا از مسجد الحرام به مسجد الأقصى برده شد ، ميان زمزم و مقام بود و جبرئيل عليه السلام در سمت راست او و ميكائيل عليه السلام در سمت چپش بودند و او را پرواز دادند تا آن كه به آسمان هفتم رسيد . چون باز گشت ، فرمود : «در آسمان هاى برين شنيدم كه [آسمان ها] در حالى كه از بلند مرتبگى آن خداوندگارِ والايى بيمناك بودند ، خداوندِ باهيبت را تسبيح مى كردند : پاكا آن بلندمرتبه برتر ! پاكا و برينا او!» .

863.ثواب الأعمال ـ به نقل از ابو سعيد خُدرى ، از پيامبر خدا ، در ب: در هر روز از ماه رجب تا پايان سى روز ، صد مرتبه خداوند را با اين تسبيح بستايد : «پاكا معبود بزرگ ! پاكا آن كه تسبيح ، جز او را نسزَد ! پاكا آن عزيزترينِ ارجمندترين ! پاكا آن كه جامه عزّت در پوشيده و همو شايسته آن است!» .