1101.امام على عليه السلام ـ در پاسخ به يكى از عالمان يهود كه از وى در باره: خداوند ـ تبارك و تعالى ـ به سبب چيزهاى بسيارى ، امّت او را بر ديگر امّت ها برترى و امتياز داده است ... از جمله ، آن كه در روز رستاخيز گفته مى شود : «ستايشگران پيش آيند» ، پس امّت محمّد صلى الله عليه و آله جلوتر از ديگر امّتها قرار مى گيرند ، در حالى كه نوشته شده است : «امّت محمّد ، همان ستايشگران اند . خداوند ـ تبارك و تعالى ـ را براى هر وضعى ، سپاس و ستايش مى گويند و در هر حالى ، او را به بزرگى ياد مى كنند . بانگ زننده آنها ، در دل آسمان است . همهمه اى چونان همهمه زنبوران عسل دارند» .

1102.بحارالأنوار ـ به نقل از كعب ـ: [در تورات] نوشته شده است : «محمّد پيامبر خداست . نه خشن است و نه درشت خوى ، و نه در كوچه و بازار هياهو به راه مى اندازد . بدى را به بدى پاسخ نمى دهد ؛ بلكه مى بخشد و گذشت مى كند . امّت او ستايشگران اند كه خداوند را در هر بلندايى به بزرگى ياد مى كنند ، و در هر منزلگاهى او را مى ستايند» .

1103.وقعة صفّين ـ به نقل از حَبّه عَرَنى ، از نوشته اى كه ياران (: امّت او ، بس ستايشگرند و خدا را بر هر بلندى اى و در هر فراز و نشيبى مى ستايند ، زبان هايشان به «لا إله الا اللّه » و «اللّه اكبر» و «سبحان اللّه » گوياست و خداوند ، او (پيامبر صلى الله عليه و آله ) را بر هر كسى كه با او دشمنى كند ، يارى مى بخشد .