1000.امام على عليه السلام : انسان ، هر گاه به نماز بِايستد ، بدن او و جامه هايش و هر آنچه پيرامون او هستند ، تسبيح مى گويند .

1001.امام باقر عليه السلام : هر چيزى كه بر تن توست و در آن ، نماز مى خوانى ، هم صدا با تو تسبيح مى گويد . پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هر گاه نماز برپا مى شد ، نعلين [1] خود را مى پوشيد و با آنها نماز مى خوانْد .

1002.امام صادق عليه السلام : هر كس به سوى مسجد برود ، بر هيچ تَر و خشكى پاى ننهد ، مگر آن كه زمين تا زمين هفتم ، برايش تسبيح مى گويند .

1003.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به بلال ـ: اى بلال! شخص روزه دار ، زمانى كه در حضور او غذايى خورده مى شود ، استخوان هايش تسبيح مى گويند و فرشتگان ، برايش آمرزش مى طلبند .

1004.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كس آبى بنوشد و آن را با سه جرعه بياشامد و در آغازش نام خدا را ببَرَد و در پايانش خدا را ستايش كند ، آن آب در شكم او ، تا زمانى كه خارج شود ، تسبيح مى گويد .

1005.امام زين العابدين عليه السلام : جوينده دانش ، هر گاه از خانه اش خارج شود ، پايش را بر هيچ تَر و خشكى در روى زمين نمى گذارد ، مگر اين كه آن زمين تا زمين هفتم ، برايش تسبيح گويند .

ر . ك : ج 1 ص 399 (تسبيحگويى كوه ها همراه كسى كه «بسم اللّه » گويد) .