5 / 3

الهام

216.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هيچ روز و شبى و ساعتى نيست ، مگر اين كه خداوند در آن ، صدقه اى دارد و آن را به هر يك از بندگانش كه بخواهد ، عطا مى كند و خداوند متعال به بندگانش ، چيزى چونان الهام كردن يادش عطا نكرده است .

217.امام على عليه السلام : خدا را ياد كردن ، نه از آداب زبان است و نه از راه هاى انديشه ؛ بلكه نخست از ياد شونده (خدا) است و سپس از ياد كننده . [1]

218.امام على عليه السلام : بار خدايا ! با ياد تو ، به درگاه تو تقرّب مى جويم و تو را شفيع خويش در پيشگاهت قرار مى دهم و به بخشندگى ات ، از تو مى خواهم كه مرا به مقام قُربَت نزديك گردانى و سپاس گزارى از خودت را در دلم افكنى و ياد خودت را به من الهام فرمايى .

219.امام على عليه السلام : معبودا ! شيفتگى ياد پياپى خودت را در دلم افكن .

220.امام زين العابدين عليه السلام ـ در «مناجات انجيليه» ـ: آقاى من! با يادى كه تو آن را به من الهام فرمودى ، ياد تو كردم .

221.امام زين العابدين عليه السلام : معبودا ! ما را از كسانى قرار ده ... كه يادت را به آنان الهام فرمودى و سپاس گزارى از خودت را در دل آنان افكندى .