آنان، از سرِ دلبستگى به دنيا مى‌جنگند، همان گونه كه ما شيفته تحقّق وعده خدايمان در سراى آخرتيم.

و تو اى امير مؤمنان، نزديك‌ترين خويشاوند پيامبر خدايى و سابقه‌دارترينِ مردم در اسلامى و آنان نيز همين را كه ما درباره تو مى‌دانيم، مى‌دانند؛ امّا نگون‌بختى بر آنان نوشته شده است و هواى نفس، آنان را منحرف كرده و ستمكار گشته‌اند.

دستان ما در راه فرمانبردارى و اطاعت، به سوى تو گشوده است و دل‌هاى ما به خيرخواهى تو گشاده است، و جان‌هاى ما به يارى تو در برابر هر كس كه با تو مخالفت ورزد و بخواهد حكومت را در دست گيرد، شادمان است.

به خدا سوگند كه دوست ندارم همه آنچه را كه زمين در خود نهفته و آسمان بر آن سايه افكنده است، براى من باشد و با دشمنت دوستى كنم و يا با دوستت، دشمنى بورزم.

على عليه السلام گفت:

اللّهُمَّ ارزُقهُ الشَّهادَةَ في سَبيلِكَ، وَ المُرافَقَةَ لِنَبِيِّكَ صلى الله عليه و آله.[1]

بار خدايا! شهادت در راه خودت و همراه گشتن با پيامبرت را نصيبش فرما!.

«رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِينَ إِماماً.[2]

پروردگارا! از همسران و فرزندانمان، مايه روشنى چشمى براى ما قرار ده، و ما را براى پرهيزگاران، پيشوا گردان!»

[1] وقعة صفّين: ص 112.

[2] فرقان: آيه 74.