خداست. او در جنگ احد و ديگر نبردهاى پيامبر خدا، همگام آن بزرگوار بود و از آن رو كه پيامبر خدا گواهى او را در حُكمِ دو شاهد قرار داد، به «ذو شهادَتَين» مشهور شد.

خزيمه، از معدود كسانى است كه پس از پيامبر صلى الله عليه و آله بر «حقّ خلافت» و «خلافت حق»، استوار ماند و از جمله كسانى بود كه فرياد دفاع از خلافت على عليه السلام را در مسجد پيامبر صلى الله عليه و آله سرداد و با تكيه بر عنوان و جايگاهى كه پيامبر خدا به او داده بود، گواهى داد كه پيامبر صلى الله عليه و آله، اهل بيت عليهم السلام را معيارِ شناخت حق از باطل، معرّفى كرده است و پيشوايى را به نام آنان، رقم زده است.

خزيمه، در نبردهاى على عليه السلام، در محضر آن بزرگوار، استوار گام بود و پس از شهادت عمّار بن ياسر، او نيز شهدِ شهادت نوشيد.

3/ 15

رُشَيد هَجَرى‌

رُشَيد هَجَرى، از عالمان و محدّثان بزرگ شيعى و از ياران بيداردل و استوارگام على عليه السلام است. او را از ياران امام حسن و امام حسين عليهما السلام نيز شمرده‌اند.

على عليه السلام رُشَيد را بزرگ مى‌داشت و به او «رُشَيد بلايا» مى‌گفت. نگاه نافذ او به فراسوى ظاهر دنيا راه يافته بود و از اين رو، او را عالم به حوادث گذشته و آينده دانسته‌اند. على عليه السلام روزى به رُشيد فرمود:

كَيفَ صَبرُكَ إذا أرسَلَ إلَيكَ دَعِيُّ بَني امَيَّةَ، فَقَطَعَ يَدَيكَ و رِجلَيكَ و لِسانَكَ؟

آنگاه كه زنازاده بنى اميّه، تو را به برائت جُستن از من فرا خوانَد و چون تن ندهى، دست‌ها و پاهايت را قطع كند، چگونه شكيبايى خواهى كرد؟.

گفت: آيا فرجام آن، بهشت است؟

امام عليه السلام فرمود:

نَعم يا رُشَيدُ، و أنتَ مَعي فِي الدُّنيا وَ الآخِرَةِ.