فصل سوم: همنشين بد

3/ 1

خطر همنشين بد

قرآن‌

« [روز قيامت،] و روزى است كه ستمكار، دست [حسرت‌] مى‌گَزَد و مى‌گويد: كاش من، راه [پيروى از] پيامبر را پيش مى‌گرفتم. واى بر من! كاش من، فلانى را دوست نمى‌گرفتم. او مرا از پند [قرآن‌]، پس از آن كه برايم آمده بود، دور و گم راه كرد؛ و شيطان، خواركننده انسان است».

«در آن روز (قيامت)، ياران، جز پرهيزگاران، بعضى‌شان دشمن بعضى ديگرند».

حديث‌

357. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: همنشين شايسته، مانند عطرفروش است. اگر از عطرش به تو ندهد، بوى عطرش به تو خواهد رسيد و همنشين بد، مانند آهنگر است. اگر لباست را نسوزانَد، از بويش به تو مى‌رسد.

358. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هميشه مى‌فرمود: بار خدايا! به تو پناه مى‌برم از يارِ غافل و همنشين بد.

359. امام على عليه السلام: همنشينى با بدان، بدى به دنبال مى‌آورد، همان گونه كه باد اگر بر چيز گَنديده بوَزَد، با خود، بوى گند مى‌بَرَد.