.إن كانَ اللّه ُ تَبارَكَ وتَعالى قَد تَكَفَّلَ بِالرِّزقِ فَاهتِمامُكَ لِماذا؟! [1]

.اگر خداوند تبارك و تعالى متكفّل روزى شده ، پس اندوه تو براى چيست؟!

اگر بپذيريم كه توصيه هاى معصومان عليهم السلام به تناسب نيازهاى مخاطبان بوده است ، مى توان فهميد كه احتمالاً اين فرد از نگرانى روزى ، رنج مى برده است و روش امام عليه السلام براى كاهش فشار روانى وى ، اين بوده كه وى را به تأمين روزى و تضمين شدن آن توسط خداوند توجّه داده اند. يادآورى اين حقيقت مى تواند نگرانى ها را كاهش دهد و آرامش را به ارمغان آورد.

.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايد: الرِّزقُ يَطلُبُ العَبدَ أشَدَّ طَلَبا مِن أجَلِهِ . [2]

.روزى در پى بنده است؛ پى جوتر از آن كه اجلش در پى اوست .

و بديهى است كه اگر انسان به اين نكته باور داشته باشد ، آرامش مى يابد . امام على عليه السلام در اين باره مى فرمايد:

.رِزقُكَ يَطلُبُكَ فَاستَرِح. [3]

.روزى تو در پى توست ؛ پس آرام گير .

.و در كلام ديگرى مى گويد : رِزقُكَ يَطلُبُكَ فَأَرِح نَفسَكَ مِن طَلَبهِ. [4]

.روزى تو در پى توست ؛ پس نفس خودت را در طلب روزى، آرام ساز .

آيه اوّل سوره حمد را بارها و بارها تكرار كرده ايم ، ولى آيا به معنا و پيام آن