27. محمّد بن على بن يعقوب بن ابى قُرّه قُنّايى كاتب، ابو الفرج.

نجاشى رحمه الله در ضمن شرح حال وى مى‌گويد:

أخبرنى و أجازنى جميع كتبه.[1]

در رجال النجاشى، اسناد بسيارى، از وى نقل شده‌اند.

28. محمّد بن محمّد نعمان مفيد (336- 413 ق).

نام كامل وى، محمّد بن محمّد بن نعمان بن عبد السلام بن جابر بن نعمان بن سعيد بن جبير حارثى تلّعكبرى بغدادى است. او معروف به «مفيد» با كنيه «ابو عبد اللَّه» است.

نجاشى رحمه الله نسب وى را تا يعرُب بن قحطان رسانيده، در شأن وى چنين مى‌گويد:

شيخنا و أُستاذنا رضى الله عنه فضله أشهر من أن يوصف فى الفقه و الكلام و الرواية و الثقة و العلم.[2]

نجاشى رحمه الله در موارد بسيارى، اسناد را از طريق شيخ مفيد، به صاحبان كتاب مى‌رساند.[3] مشايخ اجازه نجاشى‌، كسانى هستند كه براى وى كتاب، اصل، نسخه و يا روايتى را از اصحاب، نقل كرده‌اند و نجاشى رحمه الله در مورد آنان تعبير روايى به كار نبرده است (يعنى در مورد آنان «أخبرنا» يا «حدّثنا» نياورده است)؛ بلكه در موردشان تعبيراتى چون: «ذكر ذلك»، «حكى»، «قال» و يا «روى‌» به كار برده است.

اين اشخاص، عبارت‌اند از:

1. احمد بن حسين بن عبيد اللَّه غضايرى، ابو الحسين.

نجاشى رحمه الله و شيخ طوسى، شرح حال وى را در كتاب‌هايشان نياورده‌اند. وى فرزند حسين بن عبيد اللَّه غضايرى (استاد شيخ طوسى و نجاشى رحمه الله) است و در طريق بسيارى از تأليفات اصحاب قرار دارد و اسناد آنان، به وى منتهى مى‌شود.

[1]. رجال النجاشى، ص 398( ش 1066)

[2]. رجال النجاشى، ص 399( ش 1067)

[3]. براى نمونه، ر. ك: رجال النجاشى، ص 26( ش 49) و ص 27( ش 50) و ص 66( ش 156)