د توجّه به مكارم اخلاقى‌

در دو قطعه از اشعار، توصيه‌ها و سفارش‌هاى كلّى اخلاقى است (19 و 20) و چند قطعه به نكوهش حرص و آز (16)، زراندوزى (16) و دست دراز كردن در نزد ديگران (13) اختصاص دارد و در يك قطعه، از جود، ستايش شده است (6).

ه مدايح‌

امام عليه السلام در قطعه شعرى، پدر بزرگوار خويش را مى‌ستايد (4)، در يك قطعه، مفاخر خاندان خود را بيان مى‌كند (3) و در چند قطعه، رباب و سكينه (5) برادرش حسن (9) برادرش عبّاس (8) و حرّ بن يزيد رياحى (7) را مى‌ستايد.

و نكوهش دشمنان‌

امام عليه السلام در يك قطعه، در روز عاشورا دشمنان خود را نكوهش كرده (21) و در يك قطعه ديگر، يزيد را نكوهش مى‌كند (22).

ز رجز

امام حسين عليه السلام در چهار قطعه از اشعار منسوب به ايشان، مفاخر و فضايل خويش را بازگو كرده و از شايسته‌تر بودن خود براى خلافت، سخن گفته است (10، 18، 21 و 23). همچنين در رجَزى در روز عاشورا به معرّفى نَسَب و آيين خود، پرداخته است (29).

ح گوناگون‌

در لا به لاى اشعار امام حسين عليه السلام، مضمون‌هاى گوناگون و مختلف ديگرى نيز به چشم مى‌خورند مانند: بيان تنهايى خويش (27)، خداحافظى با سكينه در روز عاشورا (30)، فراز و فرود دنيا (16)، پاسخ به اعرابى (26) و پاسخ به عمرو بن عاص (26).