404. مسند ابى يعلى‌ به نقل از ابو حوراء: امام حسين عليه السلام فرمود: «پيامبر خدا، كلماتى را به من آموخت تا آنها را در قنوت نماز وَتْر بگويم:

" پروردگارا! مرا در زُمره ره‌يافتگان، ره بنما و در زمره عافيت‌مندان، عافيت ده و در زُمره كسانى كه سرپرستى‌شان را به عهده دارى، سرپرستى كن و در آنچه به من داده‌اى، بركت ده و از شرّ آنچه حكم كرده‌اى، نگاهم دار، كه تو حكم مى‌رانى و بر تو حكم نمى‌شود و تو هر كه را دوست بدارى، خوار نمى‌دارى. خجسته و والا باد پروردگارِ ما!"».

10/ 12 دعاى امام پس از نماز طواف‌

405. ربيع الأبرار: ديده شد كه امام حسين عليه السلام گِرد كعبه طواف كرد. سپس به مقام ابراهيم عليه السلام‌[1] رفت و نماز خواند. پس از آن، گونه‌اش را بر مقام نهاد و گريست و گفت: «بنده كوچكت بر درگاهت ايستاده است. گدايت بر درت ايستاده است. بينوايت بر درگاه توست». اين را بارها تكرار كرد و سپس باز گشت.

[1] مقام ابراهيم، همان سنگى است كه اثر پاى ابراهيم عليه السلام بر آن نقش بسته است. در حديث آمده كه ميان آن و رُكن حجرالأسود، قبر بسيارى از پيامبران است.