فصل هشتم: امر به معروف و نهى از منكر

8/ 1 وجوب نهى از منكر

380. نوادر الاصول‌ از امام حسين عليه السلام: پيامبر خدا فرمود: «براى چشم مؤمن، سزاوار نيست كه ببيند خداى متعال، معصيت مى‌شود و بر آن، نياشوبد».

381. الأمالى، طوسى‌ به نقل از حسين بن على بن الحسين، از پدرش امام زين العابدين، از امام حسين عليهما السلام: گفته مى‌شود كه براى چشم مؤمن، روا نيست كه ببيند خدا نافرمانى مى‌شود، مگر آن كه هنوز چشمش را نبسته، بر آن برآشوبد.

382. تاريخ الطبرى‌ به نقل از عقبة بن ابى عيزار: امام حسين عليه السلام در ذى حُسُم‌[1] ايستاد و پس از حمد و ثناى الهى فرمود: «آنچه مى‌بينيد، امرى است كه فرود آمده است و دنيا، دگرگون و زشت گشته و نيكى‌اش روى گردانده است و اين حالت، چنان ادامه يافته كه از آن، جز چكّه آب تهِ ظرف، و زندگى پستى چون چريدنى كوتاه،

باقى نمانده است. آيا نمى‌بينيد كه به حق عمل نمى‌شود و از باطل، جلوگيرى نمى‌شود؟ [در چنين وضعى‌] مؤمن بايد در راه حق، در اشتياق ديدار خدا (مرگ) باشد. من، مرگ را جز سعادت و زندگى با ستمكاران را جز ملالت، نمى‌بينم».

[1] ذى حُسُم، منزلگاهى در راه مكّه به كوفه است؛ همان جا كه امام عليه السلام با سپاه حرّ بن يزيد، برخورد كرد.