291. كامل الزيارات‌ به نقل از حسين بن ابى العلاء، از امام صادق عليه السلام: امام حسين عليه السلام به يارانش در روز حادثه (عاشورا) فرمود: «گواهى مى‌دهم كه شهادتِ شما امضا شده است. پس از خدا پروا كنيد و شكيبا باشيد».

292. الأمالى، شجرى‌ به نقل از حسين بن زيد بن على، از پدرانش عليهم السلام: امام حسين عليه السلام در روز حادثه (عاشورا) سخنرانى كرد و پس از حمد و ثناى الهى فرمود: «... شكيبا باشيد كه خدا با پرهيزگاران است و سراى آخرت، برايتان بهتر است».

12/ 3 دعوت فرزندش على اكبر به شكيبايى‌

293. الأمالى، صدوق‌ به نقل از عبد اللّه بن منصور، از امام صادق عليه السلام، از امام باقر، از امام زين العابدين عليهم السلام: چون [على اكبر] براى مبارزه به سوى لشكر عمر بن سعد رفت، امام حسين عليه السلام چشمش گريان شد و گفت: «خدايا! تو بر آنان گواه باش كه فرزند پيامبرت و شبيه‌ترينِ مردم به او در شكل و خو، به سوى آنان بيرون شد».

على اكبر، شروع به رجزخوانى كرد و گفت:

من، على بن حسين بن على‌ام‌

ما و آل خدا به پيامبر صلى الله عليه و آله سزاوارتريم.

آيا نمى‌بينيد كه چگونه از پدرم حمايت مى‌كنم؟

آنگاه، ده تن از دشمنان را كُشت. سپس به نزد پدرش بازگشت و گفت: اى پدر، عطش!

امام حسين عليه السلام فرمود: «پسر عزيزم! شكيبا باش. جدّت با كاسه پُر، تو را سيراب مى‌كند».

على اكبر، بازگشت و باز جنگيد تا چهل و چهار نفر از آنان را كُشت. سپس، خود به شهادت رسيد. درود خدا بر او باد!