1/ 2 ويژگىِ پيشواى هدايت‌

106. تاريخ الطبرى‌ به نقل از محمّد بن بشر هَمْدانى: [امام حسين عليه السلام‌] نامه‌اى [به كوفيان‌] نوشت و آن را توسّط هانى بن هانى سبيعى و سعيد بن عبد اللّه حنفى‌

كه آخرين فرستادگان [كوفيان‌] بودند فرستاد:

«به نام خداوند بخشنده مهربان. از حسين بن على، به توده مؤمنان و مسلمانان. امّا بعد، هانى و سعيد، نامه‌هايتان را برايم آوردند و آخرين فرستادگان شما، نزد من بودند و همه آنچه را گفتيد و ياد كرديد، فهميدم و سخن همه شما اين است: ما پيشوايى نداريم، به سوى ما بيا؛ شايد خدا به وسيله شما، ما را بر هدايت و حق، گِرد آورد.

برادرم و پسرعمويم و فرد مورد اعتماد از خانواده‌ام را به سوى شما روانه كردم و به او فرمان دادم كه حال و كار و نظر شما را برايم بنويسد. اگر به من نوشت كه رأى توده و بزرگان و عقلايتان، مانند همان است كه فرستادگان شما برايم آورده‌اند و در نامه‌هايتان خوانده‌ام، به زودى بر شما درمى‌آيم، إن شاء اللّه! به جانم سوگند، پيشوايى نيست، مگر عامل به قرآن و پيش‌گيرنده [راه‌] عدالت و گردن نهنده به حق و وقف كننده خود در راه خدا. و السلام!».