80. مهج الدعوات‌ از امام حسين عليه السلام (از آنچه در قنوتش مى‌گفت): خدايا! من با همه اينها به تو پناهنده مى‌شوم و به چاره‌جويى و نيروى تو پناه مى‌برم، و به حكم تو كه با علم خود، آن را به سوى من رانده‌اى خشنودم و به هرجا روانه‌ام كنى، مى‌روم. هر چه تو قصد كرده‌اى، قصد مى‌كنم و در آنچه تو را از من راضى مى‌كند، از جانم دريغ نمى‌كنم؛ چرا كه تو مرا بدان راضى داشته‌اى.

81. الفتوح‌ از امام حسين عليه السلام (در آنچه به خواهرش زينب عليها السلام هنگام فرود آمدن به كربلا فرمود): اى خواهر! به تسليت الهى، تسلّا بگير و به قضاى الهى، راضى باش، كه ساكنان آسمان‌ها فنا مى‌شوند و زمينيان مى‌ميرند و هيچ آفريده‌اى باقى نمى‌ماند و هر چيزى هلاك مى‌شود، جز ذات خدا. حكم، از آنِ اوست و به سوى او باز مى‌گرديد و محمّد صلى الله عليه و آله، الگوى من و تو و هر مرد و زن مسلمان است.

82. مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمى‌ به نقل از شافعى: پسرى از امام حسين عليه السلام درگذشت؛ امّا اندوهى در او ديده نشد. از اين رو، ايشان مورد عتاب قرار گرفت.

امام عليه السلام فرمود: «ما خاندانى هستيم كه از خداى عز و جل مى‌طلبيم و به ما عطا مى‌كند؛ امّا اگر چيزى بخواهد كه او دوست دارد و ما آن را خوش نداريم، رضايت مى‌دهيم».