- جامع الأحاديث‌

- شرح دعاى كميل‌

- شرح خطبة الزهراء عليها السلام.[1]

محمّد على بن محمّد كاظم خراسانى شاهرودى (م 1293 ق)

وى، فقيه و متكلّم شيعى است كه در علوم مختلف، دست داشت. او نزد عالمان عصر خود، درس خواند و از سيّد ابراهيم قزوينى (صاحب ضوابط)، اجازه روايت دارد و بيشتر همّت خود را در تأليف و اداى مسئوليت‌هاى دينى صرف كرد و 52 اثر نيز از خود باقى گذاشته كه از آن جمله است:

- البوارق الحيدرية فى أحوال الأئمة الأطهار

- روضات الجنان فى المواعظ و الأخلاق‌

- الردّ على الأخبارية

- شرح الزيارة السابعة لأمير المؤمنين عليه السلام‌

- لمعات الأنوار المشرقة من أخبار الأئمة الأطهار.[2]

احمد بن محمّد شفيع شيرازى (وقار) (1298 ق)

وى، دانشمند، شاعر، نويسنده و خوش‌نويس شيعى است كه در سال 1232 ق، در شيراز به دنيا آمد. وى، پسر بزرگ محمّد شفيع، مشهور به ميرزا كوچك و متخلّص به وصال است. وى به عراق و هند، سفر كرد. وقار در سال 1298 ق، در 66 سالگى در شيراز به علّت بيمارى استسقا در گذشت. وى، تأليفات بسيار به نظم دارد كه تعدادى‌

[1]. أعيان الشيعة، ج 1، ص 79؛ فوائد، ص 654؛ تاريخ علماى خراسان، ص 112؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 642؛ الذريعة، ج 5، ص 36.

[2]. أعيان الشيعة، ج 9، ص 427؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 618.