- حاشيه بر الأربعون حديثاً شيخ بهايى‌

- حاشيه بر منهج المقال استرآبادى‌

- حاشيه بر نقد الرجال تفرشى‌

- الإجازة الكبيرة.[1]

محمّد على بن ابن طالب زاهدى لاهيجى (1130- 1180 ق)

وى، جامع فنون و صاحب تصانيف در علوم مختلف بود و در سال 1103 ق، در اصفهان به دنيا آمد. او نزد عالمانى چون: پدرش ابوطالب (م 1127 ق)، خليل اللَّه طالقانى، محمّد طاهر بن حسن قائنى، محمّد مسيح بن اسماعيل فسوى و محمّد صادق اردستانى درس خواند. بعد از محاصره اصفهان توسّط افغان‌ها، براى زيارت به عتبات مقدّس عراق رفت و حج به جا آورد و سپس به بحرين، بندرعباس و هند رفت و در بنارس، ماندگار شد تا اين كه در سال 1180 ق، درگذشت. از آثار اوست:

- آداب معاشرت‌

- ادعيه و ادويه‌

- ترجمه دعاى مشلول‌

- ترجمه دعاى صباح‌

- ترجمه دعاى جوشن صغير

- ترجمه دعاى معروف به «علوى مصرى»

- جوامع الآداب‌

- الدعوات الصالحات و الأسماء الحسنى‌

- دعوة الأسماء و الأذكار

[1]. روضات الجنّات، ج 4، ص 257؛ أعيان الشيعة، ج 8، ص 87؛ ريحانة الأدب، ج 3، ص 115؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 12، ص 199- 201.