نام کتاب : تاريخ حديث شيعه در سده هاى دوازدهم و سيزدهم هجرى نویسنده : صفره، حسين جلد : 1 صفحه : 193
25. شرح صحيفة سجاديه، از [محمّد بن] سليمان تنكابنى (م 1310 ق). ترجمه و شرح مختصرى از صحيفه است.[1]
26. شرح صحيفه، از مصطفى بن محمّد خويى (ق 13 ق).[2]
چهار. شرح و حاشيه نويسى بر ديگر كتابهاى حديثى
علاوه بر كتب چهارگانه حديث شيعه و دو كتاب گران بهاى نهج البلاغه و صحيفه سجّاديه، ديگر كتابهاى حديثى نيز به وسيله دانشمندان شيعه مورد توجّه قرار گرفته و بر آنها نيز شرح و حاشيه نوشتهاند. سهمى از اين فعّاليت به قرن دوازدهم و سيزدهم اختصاص دارد كه به ترتيب زير بدانها مىپردازيم.
شرح و حاشيه بر «الوافى»
الوافى، از جوامع حديثى شيعه در دوره متأخّر است كه به وسيله ملّا محسن فيض كاشانى (م 1091 ق) تدوين شده است. در اين كتاب، احاديث كتب اربعه، بجز مكرّرات، با تبويب خاصّى گرد آمده است. بر اين جامع حديثى نيز شرح و حاشيههايى چند توسّط دانشمندان شيعه در قرون دوازدهم و سيزدهم، نگاشته شده است، از جمله:
1. الحاشية على الوافى، از فضل اللَّه بن محمّد شريف كاشانى (ق 12 ق). شامل حاشيه بر كتاب عقل و علم الوافى است و بيشتر به شرح متن احاديث، اختصاص دارد و گاه به اسانيد نيز مىپردازد.
2. الحاشية على الوافى، از عبد اللَّه بن عيسى افندى (م 1130 ق).[3]