[3]. وى، فقيه اصولى و حكيمى ماهر بود كه نزد عالمانى مانند علينقى بن محمّد تقى خبّاز، كمال الدين محمّد بن معين الدين محمّد فسوى، محمّد شفيع گيلانى، محمّد نصير گلپايگانى، محمّد جعفر كشميرى، محيى الدين بن حسين جامعى، محمّد اسماعيل بن محمّد امين خاتون آبادى، محمّد حسين بن محمّد صالح خاتون آبادى و محمّد قاسم بن محمّد رضا هزار جريبى، كسب علم نمود و از آنان، روايت مىكند. او قاضى لشكر نادر شاه گرديد و در سال 1160 ق، به دستور نادر به قتل رسيد( موسوعة طبقات الفقهاء، ج 12، ص 341؛ أعيان الشيعة، ج 2، ص 203؛ طبقات أعلام الشيعة، ج 6، ص 8).