15. أربعون حديثاً، از عابد بن داوود مشهدى (ق 12 ق).

16. الأربعون حديثاً، از رجبعلى بن محمّد صالح (صادق) طوسى اصفهانى (ق 12 ق). اين اثر، به درخواست محمّد ولى ميرزا، از شاهزادگان قاجار، انتخاب، ترجمه و به سبك شيخيه، شرح داده شده است.[1]

17. الأربعون حديثاً، با عنوان الصراط المستقيم، از محمّدعلى بن احمد انصارى (ق 12 ق). كتاب به فارسى است و در سال 1300 ق، به چاپ رسيده است.[2]

قرن سيزدهم‌

18. الأربعون حديثاً فى فضل العلم و العلماء، از سيّد دلدار على بن محمّد معين نقوى (1166- 1235 ق).[3]

كتاب، در فضيلت علم و عالمان است و در هند به چاپ رسيده است.[4]

19. الأربعون حديثاً، از محمّد كاظم بن محمّد شفيع هزار جريبى (م ح 1238 ق).

كتاب به فارسى و مختصر است. شيخ آقا بزرگ، درباره آن مى‌گويد: «به همراه پاره‌اى از آثار مؤلّف، در كتاب‌خانه شيخ عبد الحسين در كربلا موجود است».[5]

20. الأربعون حديثاً، از محمّد شفيع استر آبادى (م ح 1240 ق). كتاب در فضايل امامان معصوم است كه از كتاب‌هاى اهل سنّت، استخراج شده است.[6]

[1]. همان، ج 11، ص 98( ش 4085).

[2]. الذريعة، ج 1، ص 421.

[3]. وى فقيه، اصولى و متكلّم مشهور شيعه است كه در نصير آباد هند به دنيا آمد. از نسل جعفر معروف به« توّاب»، برادر امام حسن عسكرى عليه السلام است. سيّد نجم الدين، از اجداد او، ساكن سبزوار بود كه به هند مهاجرت كرد. سيّد دلدار على، نزد حيدر على سنديلى، وحيد بهبهانى، صاحب رياض، سيّد محمّد مهدى شهرستانى، سيّد بحر العلوم و ديگر علما درس خواند و سپس، در نصير آباد هند، اقامت گزيد( أعيان الشيعة، ج 6، ص 425؛ ريحانة الأدب، ج 6، ص 231؛ موسوعة طبقات الفقهاء، ج 13، ص 265).

[4]. الذريعة، ج 1، ص 415.

[5]. همان، ص 424.

[6]. همان، ص 418.