كتاب شريف الوافى گرديد- از مجموعه‌ها بى‌نصيب بوده است.

مجموعه‌هاى عظيم روايى در اين دوره عبارت‌اند از:

1. الوافى، از ملّا محسن فيض كاشانى (م 1091 ق).

2. وسائل الشيعه إلى تحصيل مسائل الشريعة، از شيخ محمّد بن حسن حرّ عاملى (م 1104 ق).

3. جوامع الكلم، از سيّد محمّد بن شرف الدين على، معروف به ميرزا جزايرى (م بعد از 1068 ق).

4. بحار الأنوار الجامعة لدُرَر أخبار الأئمة الأطهار، از سيّد محمّد باقر مجلسى (م 1111 ق).

آثار حديثى يادشده، به «جوامع ثانويه حديث» معروف‌اند كه همگى در سده يازدهم هجرى پديد آمده‌اند.

جوامع ثانويه حديث در سده يازدهم هجرى‌

به دنبال تك‌نگارى‌ها و پراكنده‌كارى‌هايى كه در حوزه حديث تا اواسط قرن يازدهم هجرى صورت گرفت، علماى شيعه در صدد فراهم آوردن آثار حديثىِ ماندگار برآمدند و دست به تأليف مجموعه‌هاى بزرگ حديثى زدند. در اين دوره، كتب اربعه اوليه حديث شيعه به شكل خاصّى احيا گرديد و كتبى كه بعدها يافته شده بودند، بر آنها افزون گشت و به عنوان مستدركى بر كتب اوّليه در دلِ جوامع ثانويه آرام گرفت.

فلسفه همه اين جامع‌نويسى‌ها، به خاطر ضرورت‌هاى حاصل شده در زمان هر كدام از آنها بوده و اين كتب، مكمّل همديگر بوده و داراى سير تكاملى هستند؛ بدين گونه كه ملّامحسن فيض، اوّلين گسترده‌نگار عصر صفويه، احاديث و روايات كتب چهارگانه حديث شيعه را در يك‌جا گردآورى مى‌نمايد. به دنبال آن، شيخ حرّ عاملى، براى دستيابى آسان فقها در رسيدن به احاديث فقهى، تمام روايات فقهى را از كتب چهارگانه استخراج نمود و آن را در كتاب وسائل الشيعة، گردآورى كرد و كارى كه‌