از مشايخ متعدّد او مىتوان به فخر المحقّقين (م 771 ق)، سيّد عميدالدين عبد المطّلب بن محمّد بن على بن اعرج حسينى (م 754 ق) و سيّد ضياء الدين عبد اللَّه بن محمّد بن على بن اعرج حسينى (دو پسر خواهر علّامه حلّى)، سيّد تاجالدين محمّد بن قاسم بن معيّه حسنى ديباجى (م 776 ق) و شهيد اوّل (مق 786 ق) اشاره كرد.[1] او همچنين از جدّ خود (عبد الحميد) روايت مىكند. البته دانسته نيست كه مستقيماً از او روايت مىكند يا از كتابش نقل مىكند.[2] از راويان از او مىتوان به حسن بن سليمان حلّى[3] و ابن فهد حلّى[4] (م 841 ق) اشاره كرد. ابن ابى جمهور نيز با اسناد خود از او روايت مىكند.[5] نيلى، داراى آثار ارزشمندى در زمينه علوم حديث و مناقب و تاريخ زندگى اهل بيت عليهم السلام است.
الف. آثار چاپى: 1. منتخب الأنوار المضيئة.
ب. خطّى و ناياب: 1. الدرّ النضيد فى تعازى الإمام الشهيد، 2. السلطان المفرّج عن أهل الإيمان، 3. الغيبة، 4. سرور أهل الإيمان، 5. المفتاح، 6. الزبدة، 7. إيضاح المصباح لأهل الصلاح، 8. كتاب الرجال، 9. الأنوار المضيئة فى الحكمة الشرعيّة.
عزّالدين ابو محمّد حسن بن سليمان بن محمّد بن خالد، فقيه و محدّث بزرگوار شيعه، در حِلّه به دنيا آمد، هرچند تبار او عاملى است. او از شاگردان برجسته شهيد اوّل است كه به همراه پنج نفر از علما كه نزد او علل الشرائع را خوانده بودند، در
[1]. الحقائق الراهنة، ص 142 و 197؛ رياض العلماء، ج 4، ص 125.