حديثى در آن زمان، گلايه نموده و چنين آورده است:

بررسى احاديث وارد شده از ائمه معصوم، از بزرگ‌ترين مهمّات است و اهمال كردن نسبت به آن، خصوصاً در اين زمان، از بزرگ‌ترين زيان‌هاست. بر هر كسى به اندازه توانش واجب است به احاديث اهل بيت عليهم السلام و چگونگى استدلال به آنها بپردازد؛ چرا كه مى‌بينم اصول حديث و نام و رسم آن، از ميان رفته است؛ چيزى كه علماى گذشته، اهمّيت فراوانى به آن مى‌دادند و از روايات، در بيان قواعد، استفاده‌هاى بسيار مى‌كردند.[1] شيخ حسين، بيشتر اوقات خود را در تدريس و مقابله و تصحيح كتب حديثى گذرانيد. وى كلاس درس بزرگى داشت و در خانه پسرش درس مى‌داد، وى بعداً به هرات رفت و پسرش در قزوين، ماندگار شد.[2] از آن‌جا كه بيشتر اهل هرات از معرفت و شناخت ائمّه اثنا عشر عاجز بودند، شيخ حسين بنا به دستور شاه طهماسب، براى ارشاد مردم آن ناحيه به هرات رفت و در طول اقامت هشت ساله خويش در اين خطّه، به نشر علوم دينى و اجراى احكام شرعى پرداخت و طلّاب و حتّى فقها و علما، از نواحى مختلف ايران و ماوراءالنهر براى مقابله حديث و اخذ علوم دينى و تحقيق معارف شرعى به نزد او مى‌رفتند.[3]

اساتيد و مشايخ حديثى حسين بن عبدالصمد عاملى‌

1. سيّد حسن بن جعفر حسينى كَرْكى.[4] 2. زين الدين بن على عاملى (شهيد ثانى). شيخ حسين، بارزترين شاگرد شهيد

[1]. وصول الأخيار إلى أصول الأخبار، ص 28- 30.

[2]. خورشيد عالى قاپو، ص 228.

[3]. رياض العلماء، ج 2، ص 120.

[4]. همان، ج 2، ص 109.