بنا به گفته شيخ حرّ عاملى، وى از راويان از محقّق كركى است،[1] به اين صورت كه بعد از آمدن وى از جبل عامل به اصفهان، از محقّق كركى اجازه‌اى تقاضا مى‌نمايد و او نيز به تاريخ 939 ق، اجازه‌اى براى اين محدّث جليل القدر مى‌نويسد.[2] در ذكر فعّاليت‌هاى وى آمده است: كمال الدين، اوّل كسى است كه حديث شيعه را در عصر صفوى در اصفهان منتشر ساخت.[3] علّامه مجلسى، بارها در اجازات خود، از او ياد كرده و در همه آنها گفته كه وى، جدّ مادرى پدرش بوده است.[4] كمال الدين، در نطنز ساكن گرديد و پس از آن در اصفهان به فعّاليت‌هاى علمى و نشر حديث پرداخت و در نهايت، در نطنز مدفون گرديده است.[5]

چهار. حسين بن عبدالصمد عاملى‌

از علماى ديگرى كه موجب ترويج حديث شيعه در اين عصر گرديد، شيخ عزّالدين حسين بن عبدالصمد حارث جبعى عاملى (918- 984 ق)، پدر شيخ بهايى (م 1031 ق) است.

افندى، در رياض العلماء، درباره او مى‌نويسد:

انسانى فاضل، عالم، جليل‌القدر، اصولى، متكلّم، فقيه، محدّث، شاعر و ماهر در صنعت لُغَز (چيستان و معمّا) بوده است.[6] نظام الدين قريشى، شاگرد شيخ بهايى نيز مى‌نويسد:

[1]. أمل الآمل، ج 1، ص 141.

[2]. الذريعة، ج 1، ص 214.

[3]. الفيض القدسى فى ترجمة العلّامة المجلسى، ص 208؛ إجازات الحديث، ص 142؛ أعيان الشيعة، ص 395.

[4]. خلاصة التواريخ، ص 88، 125 و 153.

[5]. ريشه‌ها و جلوه‌هاى تشيّع در حوزه علميه اصفهان، ج 1، ص 378.

[6]. رياض العلماء، ج 2، ص 109.