نگاشته و تأكيد كرده كه اين قصيده را شهيد اوّل، از فخر المحقّقين، از علّامه حلّى، از پدر علّامه، از ابن ابى الحديد، روايت مى‌كند.[1] همچنين ابياتى در رثاى امام حسين عليه السلام و اشعارى در توسّل به اهل بيت عليهم السلام از مشاهير شعراى شيعه (مانند سيّد حِميَرى، ابن حماد، ابن حجاج و صاحب بن عبّاد) در آن آمده است. تاريخ نگارش اين مجموعه، اواخر شعبان 868 هجرى است.[2]

5. آثار ابن مُعَيّه‌

همچنان كه در شرح حال ابن معيّه ياد شد، وى كتاب‌ها و رساله‌هاى متعدّدى نوشته كه غالب آنها در زمينه انساب، رجال و تاريخ است. از آن جمله، كتابى در معرفة الرجال (در دو جلد) و نهاية الطالب فى نسب آل أبى طالب (در دوازده جلد)، شايان ذكر است.[3] كتاب نخست، ظاهراً باقى نمانده و درباره كتاب دوم نيز شيخ آقا بزرگ، گزارش داده كه نسخه‌اى از آن به سال 901 ق، در مكّه بوده است.[4] كتاب ديگر ابن معيّه، سبك الذهب فى شبك النسب نام دارد كه درباره انساب بنى‌هاشم است.[5] بنا به نقل صاحب الذريعة، نسخه ناقصى از اين كتاب در كتاب‌خانه شيخ على كاشف الغطاء و نسخه كامل آن در كتاب‌خانه صدر، موجود است.[6] كتاب ديگر ابن معيّه، تذييل (/ تبديل) الأعقاب فى الأنساب نام دارد.[7]

[1]. الذريعة، ج 20، ص 77( ش 1996).

[2]. همان جا.

[3]. عمدة الطالب، ص 169- 170؛ مصفّى المقال، ص 438؛ الذريعة، ج 21، ص 257( ش 4916).

[4]. الذريعة، ج 24، ص 400( ش 2133).

[5]. همان، ج 12، ص 131( ش 903).

[6]. همان جا.

[7]. همان، ج 4، ص 53( ش 217) و ج 3، ص 311( ش 1150)؛ إيضاح المكنون، ج 1، ص 278؛ معجم المؤلّفين، ج 11، ص 138.