است.[1] درباره مطالب كتاب، افزون بر حديث كساء،[2] صاحب الذريعه گفته است كه او از كتاب نزهة السامع، مشهور به المحبوبى، پاره‌اى از مطاعن و فضايح معاويه را آورده و نيز در اين كتاب از كتاب السقيفة در برخى موارد، با تعبير «به روايت ابو صالح السليل احمد بن عيسى» و در پاره‌اى از مواضع با تعبير «از كتاب السقيفةى، ابوصالح السليل»، نقل حديث مى‌كند.[3]

2. السلطان المفرج عن أهل الايمان‌[4]

اين كتاب، نگاشته سيّد بهاء الدين على بن عبد الكريم بن عبد الحميد، استاد ابن فهد حلّى و از مصادر بحار الأنوار است.[5] علّامه مجلسى، در توثيق مصادر بحار الأنوار، اين كتاب و كتاب الأنوار المضيئةى نويسنده را مشتمل بر اخبار غريبه در باب رجعت و احوال حضرت مهدى (عج) دانسته است.[6] نويسنده رياض العلماء نيز در معرّفى آثار سيّد بهاء الدين، سخن علّامه مجلسى را نقل و تأييد كرده است.[7] نويسنده مختصر بصائر الدرجات، برخى احاديث رجعت را از اين كتاب، نقل كرده است. ظاهراً اصل كتاب، نزد علّامه مجلسى بوده است؛ چرا كه پس از نقل روايتى از آن (با واسطه مختصر البصائر)، تأكيد مى‌كند كه مشابه آن روايت را در اصل كتاب السطان المفرّج، ديده است.[8]

[1]. ر. ك: همان‌جا؛ أعيان الشيعة، ج 5، ص 250.

[2]. الذريعة، ج 16، ص 36؛ أعيان الشيعة، ج 5، ص 250؛ الكنى‌ والألقاب، ج 2، ص 238.

[3]. الذريعة، ج 16، ص 36( ش 156).

[4]. رياض العلماء، ج 4، ص 126؛ الذريعة، ج 12، ص 217( ش 1439).

[5]. بحار الأنوار، ج 1، ص 17.

[6]. همان، ص 34.

[7]. رياض العلماء، ج 4، ص 126.

[8]. بحار الأنوار، ج 53، ص 105.