4 . ساده زيستى

يكى از ره نمودهاى اهل بيت عليهم السلام براى تحصيل صفات نيك ، تمرين كردن و عادت دادن خود به آثار آن صفات است . براى مثال ، كسى كه عصبانى مزاج است ، اگر تمرين كند و مدّتى خود را وا دارد كه مانند افراد بردبار عمل نمايد ، به تدريج ، بردبارى براى او عادت مى شود و بردبار مى گردد . امام على عليه السلام مى فرمايد : إن لَم تَكُن حَليما فَتَحَلَّم ، فَإِنَّهُ قَلَّ مَن تَشَبَّهَ بِقَومٍ إلّا أوشَكَ أن يَكونَ مِنهُم . [1] اگر بردبار نيستى ، خود را به بردبارى بزن ؛ زيرا كمتر كسى است كه خود را به قومى مانند كند ، مگر آن كه به زودى ، جزو آنان خواهد شد . براى كسب صفت زهد نيز مى توان از همين ره نمود استفاده كرد ؛ يعنى همان طور كه وا داشتن خود به بردبارى ، به تدريج ، موجب بردبار شدن مى گردد ، وا داشتن خود به زهدورزى نيز به زهد مى انجامد ، چنان كه در حديثى ديگر ، از امام على عليه السلام نقل شده است : التَّزَهُّدُ يُؤَدّى إلَى الزُّهدِ . [2] وا داشتن خود به زهد ، به زهد [واقعى] مى انجامد . بنا بر اين ، ساده زيستى و اجتناب از تجمّل گرايى و تشريفات در زندگى ، هر چند به معناى زهد (بى رغبتى) در دنيا نيست ، ولى يكى از راه هاى مهمّ كسب آن است و ترويج فرهنگ ساده زيستى در جامعه ، به تقويت فرهنگ زهدگرايى مى انجامد . در اين باره ، مطالعه سيره عملى پيشوايان دين ، [3] بسيار آموزنده است .