غافر ، غفور و غفّار، در قرآن و حديث

برگرفته هاى مادّه «غفر» ، 234 بار در قرآن كريم به كار رفته اند . از اين ميان ، صفت «غفور» ، 91 بار و صفت «غفّار» ، پنج بار و صفت «غافر» هم دو بار آمده است . اين صفات ، در موارد مختلف ، از جمله با صفات «رحيم» و «حليم» و «عفوّ» و «ربّ» و «عزيز» و «شكور» به كار رفته اند . در قرآن و احاديث ، آمرزش الهى ، در مورد گناهان مردم به كار رفته است . بنا بر اين و با توجّه به معناى لغوى مادّه «غفر» ، مى توان گفت : غافر ، غفور و غفّار به معناى پوشاننده گناهان بندگان و در گذرنده از خطاها و گناهان ايشان است .

قرآن

«و به يقين، من آمرزنده كسى هستم كه توبه كند و ايمان بياورد و كار شايسته نمايد و به راه راست ، ره سپار شود» .

«بگو: اى بندگان من كه بر خويشتن ، زياده روى روا داشته ايد! از رحمت خدا نوميد مشويد. در حقيقت، خدا همه گناهان را مى آمرزد، كه او خود آمرزنده مهربان است» .

«اگر از گناهان بزرگى كه از آن[ ها ]نهى شده ايد ، دورى گزينيد، بدى هاى شما را از شما مى زداييم و شما را در جايگاهى ارجمند در مى آوريم» .