16785.عنه عليه السلام : أقرَبُ ما يكونُ العَبدُ مِن اللّه ِ جلَّ و عَزَّ إذا خَفَّ بَطنُهُ ، و أبغَضُ ما يكونُ العَبدُ إلَى اللّه ِ عَزَّ و جلَّ إذا امتَلَأَ بَطنُهُ . [1]

(انظر) السجود : باب 1735.

3278

أقرَبُ الخَلقِ إلَى اللّه ِ يَومَ القِيامَةِ

16786.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ثلاثةٌ هُم أقرَبُ الخَلقِ إلَى اللّه ِ يَومَ القِيامَةِ حتّى يَفرُغَ (الناسُ) مِن الحِسابِ : رجُلٌ لم تَدَعْهُ قُدرَتُهُ في حالِ غَضَبِهِ إلى أن يَحيفَ على مَن تَحتَ يَدَيهِ ، و رجُلٌ مَشى بينَ اثنَينِ فلم يَمِلْ مَعَ أحَدِهِما علَى الآخَرِ بشَعيرَةٍ ، و رجُلٌ قالَ الحَقَّ فيما لَهُ و علَيهِ . [2]

16787.عنه عليه السلام : الزارِعونَ كُنوزُ الأنامِ ، يَزرَعُونَ طَيِّبا أخرَجَهُ اللّه ُ عَزَّ و جلَّ ، و هُم يَومَ القِيامَةِ أحسَنُ الناسِ مَقاما و أقرَبُهُم مَنزِلَةً ، يُدْعَونَ المُبارَكينَ . [3]

3279

غايَةُ التَّقَرُّبِ

16788.الكافي : رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ لمّا اُسرِيَ بهِ ـ : يا رَبِّ، ما حالُ المؤمِنِ عِندَكَ ؟ قالَ : يا محمّدُ ... ما يَتَقَرَّبُ إلَيَّ عَبدٌ مِن عِبادِي بشيءٍ أحَبّ إلَيَّ ممّا افتَرَضتُ علَيهِ ، و إنّهُ لَيَتقرَّبُ إلَيَّ بالنافِلَةِ حتّى اُحِبَّهُ ، فإذا أحبَبتُهُ كنتُ إذا سَمعَهُ الذي يَسمَعُ بهِ ، و بَصَرَهُ الذي يُبصِرُ بهِ ، و لِسانَهُ الذي يَنطِقُ بهِ ، و يَدَهُ التي يَبطِشُ بها ، إن دَعاني أجَبتُهُ ، و إن سَألَني أعطَيتُهُ . [4]

16785.امام صادق عليه السلام : نزديكترين زمان بنده به خداوند عزّ و جلّ هنگامى است كه شكمش سبك باشد و مبغوضترين زمان بنده به خداوند عزّ و جلّ زمانى است كه شكمش پُر باشد.

3278

نزديكترين خلق به خداوند در روز قيامت

16786.امام صادق عليه السلام : سه نفرند كه در روز قيامت، نزديكترين خلق به خدايند تا آن گاه كه كار حسابرسى مردم تمام شود: مردى كه در حال خشم، قدرتش او را به ستم كردن بر زير دستش وا ندارد، مردى كه ميان دو نفر حركت كند و به اندازه جوى به يكى از آن دو نزديكتر نشود و مردى كه به سود و زيان خود، حق را بگويد.

16787.امام صادق عليه السلام : كشاورزان، گنجهاى مردمند. آنان بذرهاى پاكيزه و حلالى را كه خداوند عزّ و جلّ آفريده است، مى كارند. آنان در روز قيامت از همه مردم مقامى نيكوتر و منزلتى مقرّبتر دارند و به نام «با بركتها» خوانده مى شوند.

3279

اوج تقرّب

16788.الكافي : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله [در شبى كه به آسمان برده شد ]گفت : پروردگارا! حال مؤمن نزد تو چون است؟ فرمود: اى محمّد! ... هيچ بنده اى از بندگانم با چيزى كه نزد من محبوبتر باشد از آنچه بر او واجب كرده ام، به من نزديك نشد. همانا او با نماز نافله به من نزديك مى شود، تا جايى كه دوستدار او مى شوم. پس چون دوستش بدارم آن گاه گوش او شوم كه بدان بشنود و چشم او شوم كه بدان ببيند و زبان او شوم كه با آن سخن بگويد و دست او شوم كه با آن ضربه زند. اگر مرا بخواند پاسخش دهم و اگر از من خواهشى كند، خواهشش را برآورم.