16690.عنه صلى الله عليه و آله ـ أيضا ـ: بَيِّنْهُ تَبيينا ، و لا تَهُذَّهُ هَذَّ الشِّعرِ ، قِفُوا عندَ عَجائبِهِ ، و جَرِّحُوا بهِ القُلوبَ ، و لا يَكُن هَمُّ أحدِكُم آخِرَ السُّورَةِ . [1]
16691.الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ أيضا ـ: بَيِّنْهُ تِبيانا و لا تَهُذَّهُ هَذَّ الشِّعرِ ، و لا تَنثُرْهُ نَثرَ الرَّملِ ، و لكنْ أفزِعوا قُلوبَكُمُ القاسِيَةَ ، و لا يَكُن هَمُّ أحدِكُم آخِرَ السُّورَةِ . [2]
16692.عنه عليه السلام ـ في صفةِ المتَّقِينَ ـ: أمّا الليلَ فَصافُّونَ أقدامَهُم ، تالِينَ لأجزاءِ القرآنِ يُرَتِّلُونَها تَرتيلاً ، يُحَزِّنُونَ بهِ أنفُسَهُم ، و يَستَثِيرُونَ بهِ دَواءَ دائهِم . [3]
16690.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ درباره همين آيه ـفرمود : قرآن را روشن و شمرده بخوانيد و مانند شعر تند و بريده بريده مخوانيد، در مطالب شگفت انگيزش تأمّل كنيد و دلها را با آن نيشتر زنيد و تمام سعى شما اين نباشد كه سوره را به آخر رسانيد.
16691.امام على عليه السلام ـ درباره همين آيه ـفرمود : قرآن را روشن و واضح بخوان و مانند شعر به شتاب و بريده مخوان و چون ريگ پراكنده اش مساز. بلكه دلهاى سخت خود را [به وسيله آن] به بيم و هراس افكنيد و تمام سعى شما اين نباشد كه سوره را به پايان رسانيد.
16692.امام على عليه السلام ـ در وصف پرهيزگاران ـفرمود : شب هنگام به پا مى خيزند و آيات قرآن را با تأمّل و شمرده مى خوانند و جانهايشان را با خواندن آن اندوهناك مى سازند و داروى درد و بيمارى خود را در آن مى جويند.
4 ـ تدبّر
قرآن:
«آيا در قرآن تدبّر نمى كنند يا بر دلهايشان قفلها زده شده است؟».
«كتابى است فرخنده كه آن را سوى تو فرو فرستاديم، تا در آياتش تدبّر كنند و خردمندان پند گيرند».