16419.عنه عليه السلام : ضَع فَخرَكَ ، و احطُطْ كِبرَكَ ، و اذكُرْ قَبرَكَ ، فإنَّ علَيهِ مَمَرَّكَ . [1]

16420.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : انظُروا إلى هذهِ القُبورِ سُطورا بأفناءِ الدُّورِ ، تَدانَوا في خِطَطِهِم ، و قَرُبوا في مَزارِهِم ، و بَعُدوا في لِقائهِم ، عَمَّرُوا فَخَرَّبُوا ، و أنِسُوا فَاُوحِشُوا ، و سَكَنُوا فاُزعِجُوا ، و قَطَنوا فَرَحَلوا . [2]

16421.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ لِلقَبرِ كلاما في كُلِّ يَوم ، يقولُ : أنا بَيتُ الغُربَةِ ، أنا بَيتُ الوَحشَةِ ، أنا بَيتُ الدُّودِ ، أنا القَبرُ ، أنا رَوضَةٌ مِن رِياضِ الجَنّةِ أو حُفرَةٌ مِن حُفَرِ النارِ . [3]

16422.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام ـ عندَ قَبرٍ ـ: إنّ شيئا هذا آخِرُهُ لَحَقيقٌ أن يُزهَدَ في أوَّلِهِ ، و إنّ شيئا هذا أوَّلُهُ لَحَقيقٌ أن يُخافَ آخِرُهُ . [4]

3210

سُؤالُ القَبرِ

16423.رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ـ في قولِهِ تعالى : «يُثَبِّتُ اللّه ُ الّذين: في القَبرِ إذا سُئلَ المَوتى . [5]

16419.امام على عليه السلام : فخر فروشى را فروگذار و كبر و غرور را به كنار نه و گور خود را به ياد آر؛ زيرا كه گذرگاه تو آن جاست.

16420.امام باقر عليه السلام : به اين گورها بنگريد، كه چونان خطوطى در ميدان جلو خانه ها نقش بسته اند. لحدهايشان به هم نزديك و آرامگاههايشان پَهلوى هم است. اما قدرت ديدار يكديگر را ندارند. [در دنيا ]ساختند و ويران كردند. انس گرفتند و سپس از هم جدا و تنها شدند. جاى گزيدند و سپس بيرون رانده شدند و رحل اقامت افكندند و آن گاه كوچيدند.

16421.امام صادق عليه السلام : قبر را هر روز سخنى است كه مى گويد: من خانه غربتم، من خانه تنهايى ام، من خانه كرمها هستم، من قبرم، من باغى از باغهاى بهشت يا گودالى از گودالهاى دوزخم.

16422.امام كاظم عليه السلام ـ در كنار يك گور ـفرمود : چيزى كه پايانش اين است، سزاست كه از همان آغاز دل از آن بركَنند و چيزى كه آغازش اين است ، بجاست كه از پايانش بترسند.

3210

سؤال قبر

16423.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ درباره آيه: «خداوند كسانى را كه ايمان آورده اندفرمود : مراد در قبر و به هنگام سؤال از مردگان است.