15939.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّك إنِ اشتَغَلتَ بفَضائلِ النَّوافِلِ عَن أداءِ الفَرائضِ ، فلَن يقومَ فَضلٌ تَكسِبُهُ بِفَرضٍ تُضَيِّعُهُ . [1]

(انظر) النافلة : باب 3893. الكمال : باب 3477.

3144

ما فَرَضَ اللّه ُ سُبحانَهُ عَلَى النّاسِ

15940.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ اللّه َ تعالى فَرَضَ على أئمّةِ العَدلِ (الحقِّ) أن يُقَدِّرُوا أنفُسَهُم بِضَعَفَةِ الناسِ ، كيلا يَتَبيَّغَ بالفَقيرِ فَقرُهُ . [2]

15941.عنه عليه السلام : إنّ اللّه َ سبحانَهُ فَرَضَ في أموالِ الأغنياءِ أقواتَ الفُقَراءِ ، فما جاعَ فَقيرٌ إلاّ بما مُتِّعَ بهِ غَنيٌّ . [3]

15939.امام على عليه السلام : اگر با پرداختن به فضيلت مستحبات از به جا آوردن فرايض باز مانى، هرگز آن فضيلتى كه به دست مى آورى با [گناه] آن فريضه اى كه ضايعش مى كنى برابرى نمى كند.

3144

آنچه خداوند سبحان بر مردم فرض كرده است

15940.امام على عليه السلام : خداوند متعال بر پيشوايان عدل (حق) فرض كرده است كه خود را با مردم تهيدست برابر سازند، تا فقر فقير او را برنياشوبد.

15941.امام على عليه السلام : خداوند سبحان خوراك تهيدستان را در اموال توانگران واجب فرموده است. بنا بر اين، هيچ فقيرى گرسنه نماند مگر بدان سبب كه توانگر از حقّ او بهره مند شد.