15328.عنه عليه السلام : دَوامُ الغَفلَةِ يُعمِي البَصيرَةَ . [1]

15329.عنه عليه السلام : إيّاكَ و الغَفلَةَ و الاغتِرارَ بالمُهلَةِ ؛ فإنّ الغَفلَةَ تُفسِدُ الأعمالَ . [2]

15330.عنه عليه السلام : مَن حاسَبَ نفسَهُ رَبِحَ ، و مَن غَفَلَ عنها خَسِرَ . [3]

15331.عنه عليه السلام : مَن غَفَلَ عن حَوادِثِ الأيّامِ أيقَظَهُ الحِمامُ . [4]

15332.الإمامُ الباقرُ عليه السلام : إيّاكَ و الغَفلَةَ ؛ ففيها تكونُ قَساوَةُ القلبِ . [5]

3055

كَفى بِالمَرءِ غَفلَةً

15333.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : كَفى بالرجُلِ غَفلَةً أن يُضَيِّعَ عُمُرَهُ فيما لا يُنجِيهِ . [6]

15334.عنه عليه السلام : كَفى بِالمَرءِ غَفلَةً أن يَصرِفَ هِمَّتَهُ فيما لا يَعنِيهِ . [7]

(انظر) الجهل : باب 611.

3056

مَدحُ التَّغافُلِ

15335.الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إنّ العاقِلَ نِصفُهُ احتِمالٌ ، و نِصفُهُ تَغافُلٌ . [8]

15328.امام على عليه السلام : ادامه يافتن غفلت، ديده بصيرت را كور مى كند.

15329.امام على عليه السلام : زنهار از غفلت و فريب مهلت [عمر] را خوردن؛ زيرا كه غفلت كارها را تباه مى كند.

15330.امام على عليه السلام : هر كه نفس خود را حسابرسى كند، سود برد و هر كه از آن غفلت ورزد، زيان بيند.

15331.امام على عليه السلام : هر كه از حوادث روزگار غافل شود، دستِ تقديرِ مرگ او را [از خواب غفلت] بيدار كند.

15332.امام باقر عليه السلام : از غفلت بپرهيز؛ زيرا كه در آن، قساوت دل است.

3055

در غفلتِ آدمى همين بس

15333.امام على عليه السلام : در غفلت آدمى همين بس كه عمر خود را در راه چيزهايى كه او را نجات نمى دهد هدر كند.

15334.امام على عليه السلام : در غفلت انسان همين بس كه همّ خود را صرف چيزهاى بيهوده كند.

3056

ستايش تغافل و ناديده گرفتن

15335.امام على عليه السلام : خردمند، نصفش تحمل و بردبارى است و نصف ديگرش ناديده گيرى.